ඥනාර්ථ ප‍්‍රදීපය

මෙම පුවත්පත් ආරම්භ වන්නේ 1866 ජූනි මස 07 වන බ‍්‍රහස්පතින්දා දිනය. මෙම පුවත්පතෙහි පළමු කර්තෘවරයා වූයේ ජුවාන් ප‍්‍රනාන්දු මහතා ය. එතුමා සිංහල පාඨමාලාචාර්යවරයෙකි. ඥනාර්ථ ප‍්‍රදීපය ලෙස පළ වූ ප‍්‍රථම පුවත්පත මුද්‍රණය කරනු ලැබුවේ කොළඹ කොටහේන අනත් දරු පාසලේහි පළමු පුවත්පත පිටු 4 කින් සමන්විත වූ අතර එතුළ කාලීන වශයෙන් වැදගත් තොරතුරු සේ ම කතෝලික ආගමික කරුණු කාරණා මෙහි අන්තර්ගත කර තිබේ.

මෙම පුවත්පත පළවන මුල් සමයේ අගරදගුරු පදවියක් නොතිබූ අතර එකල පැවතියේ ඥණපදවියකි . එ් අනුව ‘‘පීඨ ඉලාරි පූජකවරයා’ පත‍්‍රයේ අනුශාසක වශයෙන් ආරම්භක සමයේ කටයුතු කර තිබේ.

ඥනාර්ථ ප‍්‍රදීපය සතියකට වරක් බැගින් ප‍්‍රකාශයට පත් කර ඇති අතර සෑම බ‍්‍රහස්පතින්දා දිනක ම පුවත්පත පළ කරන ලදී. මෙම පුවත්පත සාමාන්‍ය පුවත්පත් වෙළඳපල තුළින් මිලට ගන්නේ නම් එක පත‍්‍රයක් පැන්ස 03 ක් පමණ වූ අතර ,

කර්තුවකට (මාස 03 ට) මුදල් ගෙවා පුවත්පත වෙන් කර ගැනීමට ද පාඨකයාට අවකාශ සලසා තිබුණි. මාස 03 සඳහා සිලිං 2 යි පැන්ස 06 ක් ගෙවිය යුතු විය.

එකල පුවත්පත ‘‘ලංකාවේ හවුල් ගණන් නියම වූ කතෝලික සමාගම’ මඟින් නිකුත් කරන ලද අතර එම සමාගම පවුම් 2000 ආරම්භක ප‍්‍රාග්ධනයක් යොදවා සාමූහික සමාගමක් ලෙස ආරම්භ කරන ලදී.

මුල් කාලයේ පටන් ම ඥනාර්ථ ප‍්‍රදීපයේ මුදල් භාර ගැනීමට කොළඹ කොටහේන , මොරටුව , කළුතර , ගාල්ල , මහනුවර , මාතලේ , ගම්පොළ , තංගල්ල, කඩුගන්නාව, රත්නපුර , නුවරඑළිය , බදුල්ල , මීගමුව , ජාඇල , පමුණුගම , ආදී ප‍්‍රදේශ රාශියක් නියෝජනය කරමින් නියෝජිත මහතුන් පත්කර තිබිණි. ඒ අනුව පෙනී යන්නේ මෙම පුවත්පත ආරම්භක අවධියේ පටන් ම දීප ව්‍යාප්තව පැවැති බවයි.

පළමු පුවත්පතේ පටන් ම සඳහන් වන්නේ පුවත්පතෙහි ලිපි සැපයීමේදී අන් අයට අපහාස කිරීමට, සාවද්‍ය තොරතුරු ඉදිරිපත් කිරීමට, අන් අය හෙළා දැකීමට කටයුතු නොකළ යුතු බවත් ‘‘සභාවේ යහපතත් සැදැහැවතුන්ගේ යහපතත් සඳහා ’’ ලිපි පළ කළ යුතු බවත් ය.

පළමු පුවත්පතෙහි   ‘අපට ලියුම් එවන තැනැත්තන්ට’යනුවෙන් ප‍්‍රකාශනයක් දක්වා තිබේ. එනම්,

 ‘ඊර්ෂියා , ක්‍රෝධ පිරිමසා ගන්නා අදහසින් අපහාස කර ලියා එවන සෑම ලියුම් වළකනු ලැබේ’

යනාදී වශයෙන් දක්වා ඇති අතර එතුළින් පෙනී යන්නේ පුවත්පත ආරම්භයේ පටන් ම සමාජ යහපැවැත්ම සකස් කරලීම උදෙසා කටයුතු කළ බවයි.

1866 ජූනි 7 වන දින පළවූ ප‍්‍රථම ඥනාර්ථ ප‍්‍රදීපය පුවත්පතෙහි මුල් ම කතුවැකිය තුළින් කියා සිටින්නේ ඥනාර්ථ ප‍්‍රදීපය ජනතාවගේ ආත්මීය සංවර්ධනය උදෙසා පළ කරන්නක් බවයි. එහි මාතෘකාව වනුයේ,

‘මූලාරම්භය හෙවත් ඥනාර්ථ ප‍්‍රදීප තත්ත්වය’

පළමු පුවත්පතෙහි පළවූ ප‍්‍රවෘත්ති අතර කඩුගන්නාව දුම්රිය මාර්ගය කඩිනමින් සකස් වන බව පවසමින් ලිපියක් පළවී තිබේ.

 ‘රේල්වේ නොහොත් දුම්රථය යන පාර’ ලෙස එහි ශීර්ෂ පාඨය සකස් කර තිබේ.

ආරම්භක පුවත්පතේ පටන් මේ දක්වා විවිධ කතුවරයන් , සංස්කාරකවරුන් යටතේ පුවත්පත තුළ විවිධ වෙනස්කම් නිර්මාණය වී ඇති අතර මෙම පුවත්පතේ මුල් ම කර්තෘ ජුවාන් ප‍්‍රනාන්දු මහතා වූ අතර ඔහුගෙන් පසුව එ්.එච්.පී දබරේරා , එ්.එම් ජයවර්ධන ආදී ලෙස කර්තෘත්වය ක‍්‍රමයෙන් වෙසන් වී තිබේ.

පුවත්පතෙහි කුතුවරුන් පිළිබඳ කතා කිරීමේදීත් ගරු මර්සලීන් ජයකොඩි පියතුමා ඉතා සුවිශේෂී චරිතයක් වෙයි. ඔහු පුවත්පතට සම්බන්ධ වී පුවත්පතේ වෙනස්කම් රාශියක් සිදු කර ඇති අතර ඔහු කර්තෘවරයා වන්නේ 1940 දශකය තුළයි.

1866 කොටහේනේ ප‍්‍රකාශයට පත් වූ පුවත්පත , 1900 ආරම්භයේ පටන් බොරැුල්ලට රැගෙන එන ලදී.

පළමු පුවත්පතේ පටන් ම කාලීනව අත්‍යාවශ්‍ය කරන කරුණු කාරණා පළ කරමින් ආගමික මෙන් ම කාලීනව වශයෙන් වැදගත් තොරතුරු සිදුවීම් ආදියද අන්තර්ගත කර තිබේ.

නිදසුන්

 වගා කටයුතු හා වාරි මාර්ග වල අවශ්‍යතාව පිළිබඳ ලිපි

 කොරළවැල්ලේ සිදු වූ මිනීමැරුමක් සම්බන්ධයෙන් ද ලිපියක් පළවී ඇත.

 ‘‘වෙළදාම’ නැමැති තීරුවක් වෙන් කර ඇති අතර අපනයනය කරන ලද භාණ්ඩ වල මිල ගණන් ආදිය එතුළ දක්වා ඇත. එය ව්‍යාපාරිකයන් සඳහා ප‍්‍රයෝජනවත් දෑ එහි වේ.

මෙම පුවත්පත 1866 සිංහල මාධ්‍යයෙන් ආරම්භ විය. 1869 දී ඉංග‍්‍රීසි මාධ්‍යයෙන් ද පුවත්පත පළ කිරීම අරඹා තිබෙන අතර එය ‘මැසෙන්ජර්’ නම් විය. එ් අනුව ආරම්භයේ පටන් ම අද දක්වා ම දියුණු මුද්‍රණ ක‍්‍රම භාවිතා කරමින් පෙරට වඩා ඉතා දියුණු මට්ටමින් පවත්වාගෙන එන බව ද පැවතිය යුතු ය. මේ වන විට වෙබ් ඔෆ්සෙට් මුද්‍රණ යන්ත‍්‍ර මගින් එහි මුද්‍රණය කරනු ලබයි. බෙදා ගැනීම් ජාලය ද පුළුල් වී ඇති අතර මෙහි සාමාන්‍ය පුවත්පත් වෙළෙඳපලෙන් මිළට ගැනීමට අවකාශයක් නොමැති අතර කතෝලික දේවස්ථාන වලින් මිළට ගැනීමට හැකි ය. එහෙත් මීගමුව හා ජාඇල ප‍්‍රසිද්ධ පොත් අලෙවි කරන ආයතන වලින් එම පුවත්පත් ලබා ගැනීමට හැකි විය.

මේ වන විට පුවත්පත සමතල රටාවන් මුද්‍රණ කොටස, වර්ණ පිටු භාවිතය ආදිය ඔස්සේ සතිපතා පිටු 32 ක් සහිත පුවත්පතක් ලෙස පළ කරනු ලබන අතර, විශේෂ අවස්ථා වලදී අතිරේක පුවත්පත් ලබා දීම ද සිදු කරයි.

වර්තමානය වන කතෝලික මුද්‍රණාලය නම්, කොළඹ අගරදගුරු හිමිපාණන් යටතේ පවතින ස්වාධීන ආයතනය මඟින් ඥනාර්ථ ප‍්‍රදීපය පුවත්පත පළ කරනු ලබයි. එය පාලනය කරනු ලබන අධ්‍යක්ෂකවරයා වනුයේ මහේන්ද්‍ර ගුණතිලක පියතුමන් ය.

1900 පමණ වන විට මුද්‍රණාලය හා පුවත්පතේ හිමිකාරීත්වය කොළඹ අගරදගුරු පදවිය ප‍්‍රදානය කරන ලද හෙයින් එම පදවිය හරහා පුවත්පතේ විකාශනය සිදුවිය. මෙම පුවත්පතේ වර්තමාන හිමිකාරීත්වය දරන්නේ මැල්කම් කාදිනල් රංජිත් හිමිපාණන් ය. ඔහු වත්මන් අගරදගුරු තුමා ය.

හිමිකාරීත්වය අගරදගුරු පියතුමා යටතේ පැවතිය ද, පුවත්පතේ සියලූ කටයුතු කලමනා සිදුවන්නේ අධ්‍යක්‍ෂ ලෙස කටයුතු කරන මහේන්ද්‍ර ගුණතිලක පියතුමන් අතිනි. සිංහල පුවත්පතේ (ඥනාර්ථ ප‍්‍රදීපය) වත්මන් කර්තෘවරයා වනුයේ ආචාර්ය ගුරු කැමිලස් ප‍්‍රනාන්දු පියතුමන් ය.

වත්මන් පුවත්පතේ අන්තර්ගතය දෙස බලන විට එය ආගමික ප‍්‍රවෘත්ති , අගමික , විදේශ ප‍්‍රවෘත්ති , සමාජීය වශයෙන් තිබෙන කාලීන ගැටලූ පිළිබඳ ලිපි, ප‍්‍රාදේශීය ප‍්‍රවෘත්ති , කතෝලික දහම පිළිබඳ දැනුවත් කිරීමේ ලිපි , පවුල් ජීවිතය සාර්ථක කර ගැනීම උදෙසා මඟ පෙන්වන ලිපි, කලාව සම්බන්ධ ලිපි, වෙළඳ දැන්වීම් අදිය තුළින් සකස් වී ඇත.

මෙහිදී වෙළඳ දැන්වීම් පළවන්නේ කිසියම් තෝරා බේරා ගැනීමකට යටත් කර වන අතර මංගල යෝජනා ආදිය පිළිබඳ පළ කිරීමේදී කිසිසේත් ම කුලය පළ කරනු නොලැබේ. ගබ්සාවන් හා සම්බන්ධ දේවල් පුවත්පතේ කීර්තිනාමයට හානි වන කවරවුම දැන්වීමක් පුවත්පතේ පළ නොකරයි.

මෙම පුවත්පතේ වාණිජකරණයට යටත් වූ වෙළඳ දැන්වීම් කලාවක් නොමැති අතර, පල්ලිවල තොරතුරු , මංගල්‍යයන් පිළිබ`ද විස්තර ආදිය පළ කරයි. එමෙන් ම පොත් පිළිබඳ මිය ගිය අයගේ සිහි කිරීම්, මංගල යෝජනා ආදිය පළ කරනු ලබයි. එහිදී අවශ්‍යයෙන්ම ප‍්‍රමිතිය පිළිබඳව දැඩි සැලකිල්ලක් කරනු ලබයිි .

මෙම පුවත්පත හුදෙක් කතෝලික දහම පිළිබඳ ප‍්‍රචාරය කරන ප‍්‍රකාශනයක් පමණක් ම නොවන අතර, අන්‍ය ආගමික සමඟින් සාමූහික සම්මිශ‍්‍රණයක් ලෙස ද විටෙක හඳුනා ගත හැකි අතර දේශපාලනික , ආගමික , සමාජීය , යන කාරණා සම්බන්ධයෙන් ද පුවත්පත තුළ තොරතුරු අන්තර්ගත කර තිබේ.

වැඩිදුර  තොරතුරු සැපයීම :- ශිරාන් මෛත‍්‍රී

සහකාර සංස්කාරක

ඥනාර්ථ ප‍්‍රදීපය

කතෝලික මුද්‍රණාලය

කුමාර සම්භවය

ශිව දෙවියන් හා පාර්වතී දෙවගනගේ පෙම් කතාව මෙහිදී ඉදිරිපත් කර ඇති අතර දෙවියන් යුවළ මිනිස් යුවළක්ගේ ලක්ෂණ හා ගතිගුණ ඇති පරිදි රසවත් ව විස්තර කර තිබේ.

හිමාලය පර්වතය, පාර්වතී නම් රූපයෙන් අග තැන්පත් කුමරියක ලබන බවත්, ඇය ශිව දෙවි`දුන් හා විවාහ පත්වන බවත් නාරද ඍෂීන් පැවසූ නිසා පාර්වතියව ශිව දෙවියන් වෙත යවන්නට ඇගේ පියා කල්බලා සිටි බව මෙහි දැක්වේ. එතුළින් එකල පැවති විවාහ චාරිත‍්‍ර වාරිත‍්‍ර මෙන් ම මිනිසා සතුව පැවති විශ්වාසයන් මෙන් ම ජ්‍යොතිෂ්‍ය ශාස්ත‍්‍රයේ පැවති දියුණුවත් පිළිබිඹු වේ. ඒ අනුව එකී සමාජ සංස්කෘතිය පිළිබ`ද ඇති ඥානය කාලිදාසයන් ට සිය නිර්මාණකරණය වඩාත් සාර්ථක කර ගැනීමට දායක වී ඇති බව කිව හැකි ය.

තාරක නම් රකුසාව මැඩ පැවැත්වීමට ශිවගේ හා පාර්වතීගේ එක්වී්මෙන් ලැබෙන දරුවෙකු අවශ්‍ය වූයෙන් වසන්ත ඍතුවෙන් හා රති නම් බිරිය හා එක්ව ශිව දෙවියන් තුළ කාමුක හැ`ගීම් ජනිත කරවීමට කාම දෙවියන් කටයුතු කරන අවස්ථාව තුළ ස්වභාවික පරිසර හා ශෘගාර රසය තුළ ඇති අන්‍යෝන්‍ය සම්බන්ධතාව මනාව ප‍්‍රකට කරවයි.

පාර්වතිය හා ඇගේ මිතුරිය මල් පූජා කිරීමට පැමිණි මොහොතේ ශිව දෙවියන් විසින් පාර්වතිය දෙස බැලූ මොහොතේ දී කාම දෙවියන් තම ඊහරින් ශිව දෙවියන්ට විද්දේ ය. ඉන් කෝපයට පත් ශිව දෙවියන් තම ඇසකින් නික්මුණු ගිනිදැල් වලින් කාම දෙවියන් අළු කළ අතර එතැන් පටන් කාම දෙවියන් ‘‘අනංග’’ නම් විය.

ඍතුසංහාරයේ මෙන් ම මෙහිදී ද ස්වාභාවික වර්ණනාවන් සේ ම, කාමය උද්දීපනය කෙරෙන භාවිතාවන් දැකගත හැකි ය. මෙහි 3 වන සර්ගය තුළ කාමය හා ධර්මය යන අර්ථ 2 ක අතර ඇති භේදය, සටන් පිළිබද දක්වා ඇත. ඒ අනුව බලන විට අනංගයා මිනිසුන් තුළ ඇති කාමාශාව නිරූපණය කරවන අතර ශිව දෙවියන්ගේ චරිතය නිරූපණය කර ඇත්තේ ජීවිතයේ ආගමික හා ධාර්මික පරමාර්ථය ඔස්සේ කාම තෘෂ්ණාව මැඩ පැවැත්වීමට තැත් කරන ආකාරයයි. මෙතුළින් සමාජ සංස්කෘතිය පිළිබ`ද කාලිදාසයන් තුළ වූ තාර්කිකමය ගුණය විස`ද වේ.

තම ස්වාමියා වූ කාම දෙවියන්ට සිදු වූ විපත පිළිබ`ද සොවින් හ`ඩා වැටුණු රතී දෙව`ගන පැරණි සිරිතට අනුව ස්වාමියා සම`ග මරණයට මුහුණ පෑමට සූදානම් විය. මේ තුළින් ද කවිවරයා තුළ සාම්ප‍්‍රදායික චාරිත‍්‍ර වාරිත‍්‍ර ආදිය පිළිබද ඇති දැනුම උපකාරී කරගෙන තිබේ. ඉන්දියාව තුළ සිය ස්වාමියා මළ පසු ඔහු දැවෙන සොහොනට පැන මිය යෑමට කාන්තාවට උරුම වී තිබිණි. එය ඔවුන්ගේ සංස්කෘතික දායාදයක් විය. එය ද අභියෝගයකට ලක්කරමින් රතී දෙවගනගේ මෙකී මරණය දිව්‍ය වචනයක් තුළින් වැළැක්වී ය. මෙතුළින් කාලිදාසයන් ව්‍යංගයෙන් ඉදිරිපත් කර ඇත්තේ සැමියා මිය ගිය පසුව කාන්තාව සෑයට පැන මිය යාමේ සංස්කෘතිය යුක්ති සහගත වූවක් නොවන බව යැයි හැගේ.

මෙහි විවාහ මංගල්‍ය පිළිබද 7 වන සර්ගයෙහි දක්වා ඇති අතර, රාජ සභාව ඇසුරු කිරීමෙන් දැන ඉගෙන ගත් චාරිත‍්‍ර විධි, සම්ප‍්‍රදායන් මෙම විස්තරය සකස් කිරීමට කාලිදාසයන්ට බෙහෙවින් උපකාරී වන්නට ඇත.

භාෂාව හා එහි ස්වභාවය

භාෂා මාධ්‍ය ඇති වීම, සිය අදහස් අනිකුත් අයට සන්නිවේදනය කිරීම ස`දහා තම කට හඬ ක‍්‍රමානුකූල ක‍්‍රමයකට හසුරුවා යොදා ගැනීම නැතහොත් කිසියම් ගැලපීම් රටාවකට අනුව ශබ්ද උච්චාරණය කිරීමේ, ක‍්‍රමයක් හුරුපුරුදු කොටගෙන එය වැඩි දියුණු කිරීමෙන් තම සමාජයේ සාමාජිකයින් සමඟ අදහස් හුවමාරු කර ගැනීම ස`දහා කතා කිරීමේ භාෂා නිර්මාණය කිරීමේ හැකියාව මානව වර්ගයට හිමි වීම සන්නිවේදන ඉතිහාසයේ ඉතාමත් වැදගත් සන්ධිස්ථානයක් වන්නේ ය. පුරාණ ලෝකයේ විවිධ මානව කණ්ඩායම් මෙසේ තමාට ආවේනික වු කතා කිරීමේ ක‍්‍රමයක් සංවර්ධනය කර ගැනීම නිසා වත්මන් ලෝකයේ අදහස් හුවමාරු කර ගැනීිම ස`දහා මාධ්‍ය කොට ගන්නා භාෂා දහස් ගණනක් දක්නට ලැබේ. මෙම සෑම භාෂාවක ම ආරම්භක අවස්ථාව විමසා බැලීමේ දී නව වචන එක්වීම, ශබ්ද වෙනස්වීම් ආදී වශයෙන් අද පවත්නා තත්ත්වයට ක‍්‍රමයෙන් එ්වා විකාශනය වෙමින් ආ හැටි අවබෝධ කර ගත හැකි ය. ලෝකයේ අනිකුත් සියලූ සතුන් අභිබවා මානවයාට මේ හැකිකම ඇති වුයේ අනිකුත් කිසිම සතෙකුට නොමැති කථා කිරීමේ හැකියාව, ස්වාභාව ධර්මය මගින් මානවයාට ලැබී තිබීම ය. එමණක් නොව අනිකුත් සියලූම සතුන් හා සැසඳීමේ දී මානවයාගේ කපාල ධාරිතාව ඔවුන්ට වඩා විශාල වන හෙයින් මිනිසාට අනිකුත් සතුන්ට වඩා යමක් සිතීම, නිර්මාණය කිරීම ආදී අංශ වැඩි දියුණු කර ගැනීමට තිබු හැකියාව ද මිනිසාට දෙපයින් නැඟී සිටීමේ හැකියාව හා සිය දෑත පාවිච්චි කරමින් වැඩ කිරීමේ හැකියාව ද ලැබී තිබීම අනිකුත් කිසිදු සත්ත්වයෙකුට නොහැකි පරිදි ඉතා හොඳ සන්නිවේදන ක‍්‍රමයක් නිර්මාණය කර ගැනීමට සාධකයක් වී ඇත. මෙසේ කතා කිරීමේ භාෂාවක් නිර්මාණය කර ගැනීම නිසා මානවයාට සිය අදහස් සිය සමාජයේ අනිකුත් සාමාජිකයන් සමඟ හුවමාරු කර ගැනීමට හැකියාව මෙන් ම අවස්ථාව ද උදා වුවා පමණක් නොව එක් එක් පරම්පරාව මගින් සමාජයේ සියලූම අංශ පිළිබඳ එතෙක් රැුස්කොට ගෙන තිබු දැනුම ඉදිරි පරම්පරාවට දායාද කර දීමේ හැකියාව ද හිමි වීමෙන් විශිෂ්ට මානව ශිෂ්ටාචාරයන් පහළ වීම සිදු වී ඇත.

මානව විද්‍යාඥයන් හා පුරාවිද්‍යාඥයන් විසින් දැනට අනාවරණය කරගෙන අති පරිදි ලොව අනිකුත් සතුන්ගෙන් වෙන්ව මානවයා ශිෂ්ටාචාර ගතවීම සිදු වන්නට ඇත්තේ මීට වසර ලක්ෂ දෙකකට පමණ පෙරාතුව ය. එම අවස්ථාවේ දී මානවයා කිසියම් ප‍්‍රමාණයකට ශබ්ද උච්චාරණය කිරීම හා කතා කිරීම කරන්නට ඇති බව සැලකේ. මේ තත්ත්වය ඇති වන්නේ හෝමෝ සේපියන්ස් නැමැති අවධියේ දී බව සැලකේ. මෙසේ මානවයා විසින් යම් දිනක නිර්මාණය කර ගත් භාෂාව සන්නිවේදනයේ දී ඉතා වැදගත් වී ඇත. එය අංශ දෙකක් යටතේ ක‍්‍රියාත්මක වී ඇත.

එහිදී ප‍්‍රථමයෙන් ඉහත සඳහන් කළ පරිදි භාෂණය හෙවත් කතා කිරිමේ භාෂාවක් නිර්මාණය කර ගැනීමත්, දෙවැන්න වශයෙන් එම භාෂණයේ ශබ්ද එක්තරා සංකේත ක‍්‍රමයක් භාවිතා කරමින් වෙනත් අයට සන්නිවේදනය කිරීමට ප‍්‍රයන්ත දැරීම නිසා නිර්මාණය වු ලේඛණ කලාවක් යනුවෙන් ය. ලේඛණ ක‍්‍රමයක් නිර්මාණය වීමට පෙරාතුව පටන් කතා  කිරීමේ භාෂාවක් ඇති වීමත් හේතුවෙන් තමා රැුස් කළ දැනුම හා අත්දැකීම් තම සමාජයේ අනිකුත් අයට සන්නිවේදනය කිරීමට හැකි වීම නිසා එම දැනුම දෙවැනි පරම්පරාවට ද දායාද කරදීමට හැකිවීම සමාජ සංවර්ධනය කෙරෙහි බෙහෙවින් බලපා ඇත. එම`ගින් මානවයාට තම පරිසරය තමාට අවශ්‍ය පරිදි වෙනස් කර ගැනීමට හැකි විය. මානවයා ශිලාචාර වී සංස්කෘතියක් ඇති වීම කෙරෙහි මෙසේ කතා කිරීම මාධ්‍ය කොටගෙන සිය දැනුම සන්නිවේදනය කිරීමට පොහොසත් වීම ප‍්‍රධාන සාධකය වී ඇත. ලෝකයේ මුල් ම සමාජ වල පැවැති අධ්‍යාපන ක‍්‍රමය පිරික්සීමේ දී දේශන මාර්ගයෙන් ද භානක ක‍්‍රමය, මුඛ්‍ය පාඨ වශයෙන් ශබ්ද නගා කියවීමෙන් මතක තබා ගැනීම ද දක්නට ලැබේ. පුරාණ ඉන්දියාවේ බ‍්‍රාහ්මණයන් විසින් උපනිෂද් ඉගැන්වීමේ දී මේ ක‍්‍රමය භාවිත කිරීම මැඬි රැුළක ශබ්ද කිරීමට සමාන කර ඇත. ලේඛණ කලාව ආරම්භව තිබියදිත් කාලයක් යනතුරු මෙම ක‍්‍රමය ක‍්‍රියාත්මක වී ඇති ආකාරය භික්ෂුන් විසින් කොටස් වශයෙන් බෙදාගෙන බෞද්ධ විනය මුඛ පරම්පරානේ පවත්වාගෙන එ්ම දැක්විය හැකි ය. බෞද්ධ සාහිත්‍යයේ භානකවරුන් වශයෙන් සඳහන් වන්නේ මෙසේ මුඛ පරම්පරාවෙන් ධර්මය රැුකගෙන ආ භික්ෂුන් ය. එහෙත් මිනිසුන් විසින් රැුස්කල දැනුම කතා කිරීමෙන් පමණක් සන්නිවේදනය කිරීමේ දුර්වලතා දර්ශනය විය. එනම් කෙනෙකු විසින් කථනය මගින් සන්නිවේදනය කරන ලද දැනුම හෝ තොරතුරු තවත් කෙනෙකුට වෙනසකින් තොරව මතක තබා ගැනීමේ ශක්තිය කොතරම් කාලයක් තිස්සේ පවතී ද යන්න ය. එය එක් එක් පුද්ගලයා අනුව වෙනස් වීමට හැකි බව ය. එසේ දැනුම රැුස්කල යම් මානව කණ්ඩායමක හෝ සිටි දැනුම ඇති තැනැත්තා හදිසියේ මිය ගිය හොත් එතෙක් රැුස් කළ දැනුම නැති වී යෑමට හැකිවීම ආදී දුර්වලකම ඇති වේ. එවැනි සාම්ප‍්‍රදායික අධ්‍යාපන ක‍්‍රමයක දී ගුරුවරයා විසින් ගුරු මුෂ්ටිය තබා ගන්නේ යැයි යන සංකල්පය සමාජයේ දක්නට ඇත්තේ දැනුම සන්නිවේදනය කිරීමේ මෙම ක‍්‍රමය යටතේ ය. එසේ මුඛ පරම්පරාවෙන් දැනුම ලබා දීමේ දී ඉහත කී අයුරු ගුරුවරයා අවසානය දක්වා සිය දැනුම් සම්භාරය සහමුලින්ම ශිෂ්‍යයාට ලබා නොදී ගුරු මුෂ්ටි තබා ගැනීමෙන් පරම්පරා ගණනක් රැුස් කළ දැනුම නැති වී යෑමට ඉඩ සැලසුණි. පුරාණයේ පමණක් නොවන මෙම දුර්වලතා නිසා ශිල්ප ශාස්ත‍්‍ර ක‍්‍රම වලදී දැනුම නැති වී යෑම පාරම්පරික ශිල්ප ක‍්‍රම වලදී ද බොහෝ සෙයින් සිදු වී ඇත. මේ නිසා මිනිසාට සිය දැනුම සන්නිවේදනය කිරීමේ දී මීට වඩා සුරක්ෂිත හා නිශ්චිත උපක‍්‍රමයක් හෝ මාධ්‍යයක් සොයා ගැනීම ඵලදායක විය. භෞතික විද්‍යාත්මකව මානවයාගේ සංවර්ධනයත් සමඟ ම ඊටත් වඩා වේගයෙන් සමාජ සංස්කෘතික සංවර්ධනයක සිදු වී ඇත. මේ තත්ත්වය සන්නිවේදනයේ සංවර්ධනය කෙරෙහි ද බලපා ඇත.

භාෂාව යන්න නිර්වචන කිරීමේ දී සලකා බැලිය යුතු විශේෂ අංශ කිහිපයකි. ශිෂ්ටාචාරය හරහා මිනිසාගේ විශිෂ්ටතම නිර්මාණය වන භාෂාව විස්මිත බවක් ගනි. කෙසේ වුව ද මේ සියල්ල දෙස අවධානය යොමු කරමින් යම් ආකාරයක නිර්වචනයක් ඉදිරිපත් කිරීමට යොමු කළ යුතු අංශ කිපයකි. 01. වාග් විද්‍යා විෂය විය යුත්තේ මනුෂ්‍ය භාෂාවයි. 02. එහිදි භාෂණයට මුල් තැනත් ලේඛණයට දෙවන් තැනත් හිමි විය යුතුය. 03. නිර්වචනය කිරීමේ දී සංයුතිය මෙන්ම කාර්ය භාරය පිළිබඳව ද අවධානය යොමු කළ යුතුය. 04. භාෂාව සමාජ නිර්මිතයක් බැවින් සාමාජීය කාර්යන්ටත් මුල් තැන දිය යුතුය. කාර්ය භාරය පිළිබඳව සැලකීමේ දී අදහස් පළ කිරීම, හැඟිම් පළ කිරීම, අභිලාෂයන් පළ කිරීම, සන්නිවේදනය, අන්‍යනෝය සහයෝගීතාවය හා ක‍්‍රියාකාරිත්වය ආදිය ප‍්‍රධාන වේ. මේ සියලූම අංශ කෙරෙහි සැලකිලිමත් වෙමින් නිර්වචනයක් ඉදිරිපත් කිරීම අති දුෂ්කර කාර්යයකි.

‘‘මිනිසා මිනිසෙකු වන්නේ භාෂාව නිසාය’’ - වීලේම් වෙන්හුම්

‘‘භාෂාව නම් මිනිසාගේ මානසික ක‍්‍රියාකාරිත්වයට පර්යාප්ත වන ප‍්‍රකාශනශිලී ගතියෙහි ආකෘතිය යි’’ - ලෙනාඞ් බ්ලූම්ෆීල්ඞ්

‘‘භාෂාමය පද්ධතියක් නම් අර්ථමය වෙනස්කම් මාලාවක් සමඟ බැඳුණු ශබ්දමය වෙනස් මාලාවකි’’ සොසුයයෝ

‘‘භාෂාවක් නම් මිනිසුන් සාමාජීය සමූහයක සාමාජිකයන් ද සංස්කෘතියක කොටස්කරුවන් ද වශයෙන් අන්‍යෝන්‍යමය ක‍්‍රියාකාරී හා සන්නිවේදනය සඳහා යොදා ගන්නා සම්මුතික වු වාග් සංකේත පද්ධතියකි.’’ බර්නාඞ් බ්ලොක්

ඉහත නිර්වචන සෑම අංශයක් කෙරෙහි ම සලකමින් විචාරයට ලක් කළහොත් පරිපූර්ණ කුමක්දැයි යන්න හඳුනාගත හැකි වෙයි. කෙසේ වුව ද  ඕනෑ ම භාෂාවක දක්නට ලැබෙන ආකෘතිකමය වු පොදු ලක්ෂණ කීපයක් මෙසේ දැක්විය හැක.

 ‘‘භාෂාවක් යන්න වාගාලාප හා වචන වලින් නිර්මාණය වී ඇති බව, වාගාලාප වචන නිර්මාණය වී ඇත්තේ කතා ශබ්ද අනුසාරයෙන් බව, වචන හා කථා ශබ්ද, සංකේත (සංඥ) සමූහයක් බව.

 ‘‘සංකේත හා අතර සම්බන්ධතාව සමාජ සම්මුතියක් වන අතර එ්වා සහජ සම්බන්ධයක් නොදක්වන බව.

 එ් එ් බසට සුවිශේෂි වු රටා හා රීති අනුව පද්ධතියක් ලෙස පිහිටන බව.

  ඕනෑම සාමාජයීය අවස්ථාවකට සරිලන ආකාරයෙන් නවතාවයන් සහිත වී ඇති බව.

භාෂාවේ ඉතිහාසය, භාෂාවේ ආරම්භය සම්බන්ධව විවිධ මත පවති. දෙවියන් වහන්සේ විසින් මෙය ආරම්භ කළ බවට ප‍්‍රකාශ කල ද භාෂාවේ ඉතිහාසය මිනිස් ශිෂ්ටාචාරය හා බැඳුණු බව පිළිගත යුතු කරුණකි. ශිෂ්ටාචාරය ම`ගින් විවිධාකාරයට පරිවර්තනය වු මිනිසා උපකරණ නිර්මාණය කිරීමත්, එ්වා පරිහරණය කිරීමත්, ඉදිරි පරපුරට එ්වායේ නිර්මාණය හා පරිහරණය පිළිබඳව කියා දීමත් සිදු කළ අතර එ් සඳහා භාෂාව භාවිතයට ද පෙළඹිණ. මේ ආකාරයට බලන කළ මීට අවුරුදු ලක්ෂයකට පමණ පෙර භාෂාව ඉපදී ඇති බව ඇතැමෙක් ප‍්‍රකාශ කරති. එසේ ම මෙම සංකල්පයට අනුව, අවුරුදු පන්ලක්ෂයකට පමණ පෙර භාෂා පැහැදිලි ලෙස දැක්වීම දුෂ්කර වන අතර වර්තමානය වන විට ලෝකයේ භාෂාවන් තුන් දහසක් පමණ භාවිතයේ ඇතැයි සැලකේ. (වැඩිම පිරිසක් චීන භාෂාව කතා කරයි* භාෂාවේ කාර්යභාරය, භාෂාව හඳුනා ගැනීමේ දී නැතහොත් නිර්වචනය කිරීමේ දී එහි කාර්යාභාරය හකුලා දැක්වීමක් සිදු කොට ඇති බව නිර්වචනයන් විමසා බැලීමේ දී පෙනී යන කරුණකි. බොහෝ විට පොදුවේ නැතහොත් සමාජමය කාර්යයන් ඉටු කිරීම ස`දහා භාෂාව උපයෝගී වන බව පෙනී යයි.

                                                                             රඝු වංශය

පැරණි වීර රජවරුන්ගේ චරිත කථාවන් පදනම් කර ගනිමින්, රාමායණය ගුරු කරගනිමින්, කාලිදාස ශූරීන් රඝු වංශය රචනා කර තිබේ.සූර්ය වංශයේ රජවරුන්ගේ වංශ කතා රාශියක් සංග‍්‍රහ කිරීමට මෙහිදී කාලිදාසයන් දැඩි ආයාසයක් ගෙන ඇති බව පෙනේ. වංශ විස්තර සඳහන් කිරීමේදී ඉතිහාස කතාවක් හෙළි කරන රචකයෙකු සේ ද උදාර නරවරයෙකුගේ චරිතය විස්තර කරන විට, වඩා රසවත් ද භාෂාව භාවිතා කර තිබේ.

මහා කාව්‍යයකට ඖචිත්‍ය ලක්ෂණ තැනින් තැන ඇතුළු කිරීමට ගත් උත්සහය තුළ මුඛ්‍ය රසයක් හෝ පාඨකයා කතා වස්තුවට සමීප කරවීමට හෝ කවිවරයා සමත් වී නැත.
මෙහිදී දිලීප රජු පුතෙකු නොමැති ව දුක් වූ අතර, ඔහු නන්දනී නම් දිව්‍ය ගව ධේනුව සිංහයෙකුගෙන් මුදවා ගෙන ඇගෙන් පුතෙකු ලබා ගැනීමේ වරය හිමි කර ගත්තේ ය. එතුළින් රඝු කුමරු උපන් අතර, එහිදී විශාල අශ්වමේද යාගයක් පවත්වන්නට විය. මේ අනුව, එකල ආගමික සංස්කෘතිය පිළිබ`ද කාලිදාසයන් සතුව දැනුම හා සමීපත්වය මත මෙම කාව්‍ය වර්ණනාවක් ගොඩනගා ගන්නට ඇතැයි අපට සිතිය හැක.

මෙම කව්‍ය තුළ රජවරුන්ගේ උත්සව අවස්ථා, රාජසභාව, ස්වයංවරය, විවාහ විධි, දිග්විජය, සංග‍්‍රාම, නගර, ජලක‍්‍රීඩා, පෙම්පුවත් පිළිබ`ද සේ ම ආගමික විශ්වාස, චාරිත‍්‍ර වාරිත‍්‍ර යනාදී විවිධ සංස්කෘතීන්ගේ ආභාෂය ලබාගෙන ඇති වග පෙනේ. දිලීප රජුගේ පුතු රඝු කුමරු රජු වූ පසු ව රාජ්‍යත්වයට පත්වන්නේ ඔහුගේ පුත‍්‍ර අජ කුමරු ය. ඉන් පසුව රාජ්‍යත්වයට පත් වූ දශරථ කුමරුන් පිළිබ `ද කතා පුවත රාමායණය තුළ ද දැක්වේ. රාම - රාවණා, රාමා - සීතා මෙන් ම ලක්ෂ්මණ පිළිබ`ද ඇති කතා පුවත් ද රාමායණය ගුරු කරගනිමින් රඝු වංශය තුළට කැටි කරන්නට කාලිදාසයන් සමත්ව ඇති බව ප‍්‍රත්‍යක්ෂ වේ.

සීතා පිළිබ`ද තොරතුරු පවසන අන්දම විමසා බලන කල කාලිදාසයන්ට තිබූ සමාජයමය අවබෝධය මනාව පසක් වේ. එකල සමාජ සංස්කෘතිය තුළ කාන්තාව යනු කවුරුන් ද ? ඈට එරෙහිව තිබූ බාධාවන්, ස්ත‍්‍රියකට එල්ලවන නින්දා, අපහාස යනාදිය පිළිබ`දවත් කාලිදාසයන් ලබා ගත් සමාජ සංස්කෘතික දැනුවත්භාවයක් මෙයින් පැහැදිලි වේ.
මෙහි අවසානයේ අග්නිවර්ණ නම් ස්ත‍්‍රී ලෝල වූ අවිනීත රජුගේ දුක්ඛිත මරණයත් සම`ග රාජවංශය අවසන් වී කාව්‍ය නිමාවන අතර එතුළින් කාලිදාසයන් සතු සමාජ දැනුවත්භාවය ප‍්‍රකට වේ.

ස්ත‍්‍රී ලොල් වූ දුශ්චරිතවත් පිරිස් ප‍්‍රතික්ෂේප කිරීම එදා පමණක් නොව අද සමාජයට ද පොදු කාරණාවකි. කාලිදාසයන් ද මෙකී සමාජ සංස්කෘතියට හිස නැමූ බව ද මෙතුළින් විද්‍යාමාන නොවන්නේ යැයි කාටනම් කිව හැකි ද?

මෙහිදී ස්වභාව සෞන්දර්ය වර්ණනාවන් රාශියක් ද හමුවන අතර එතුළින් ගැඹුරු හැ`ගීම් ඇති නොවුණත්, ස්වභාවය සෞන්දර්ය කෙරෙහි දක්වන දයාන්විත බවත් භාරතයේ ශ‍්‍රී සෞන්ර්යය හා සමාජය අරුත්බර සංක්ෂිප්ත ස්වරයෙන් වර්ණනා කොට ඇති ප‍්‍රබල ආකාරයත් නිසා එය කැපී පෙනේ.

උදා :- සරත් ඍතුවේ දී ලතාවෝ බාල ලදුන්ගේ පැහැපත් අත් ය. රන් දෙතොල් අතරින් දිස්වන ඔවුන්ගේ සුදු දත් පෙළ රත් පැහැගත් අශෝක පුෂ්පයන් තුළින් දිස්වන දෑ සමන් වැන්න.

රඝු වංශයේ 6 වන සර්ගයේ දී ඉනදුමතී කුමරියගේ ස්වයංවරය පිළිබ`ද දක්වා ඇති අතර මෙහිදී කුමාරියට ස්වකීය වල්ලභයා සිය කැමැත්ත මත තෝරා ගැනීමට අවසර ලබා දෙයි. මෙය එකල පැවති සිරිත් විරිත් සම්ප‍්‍රදායයි. එහිදී දක්ෂ සූදුකාරයෙකු නිසා කුමාරයෙක් ප‍්‍රතික්ෂේප කරන අතර සූදුවට ලොල් වූවන් තම පරිහානිය කෙරෙහි ගමන් ගනී, යන සමාජ සම්මතය කාලිදාසයන්ට ද ගෝචර වී ඇති වග පෙනේ. එමෙන් ම එකළ සංස්කෘතිය තුළ සුදුවට ලොල් වූ තරුණයින් පිළිබ`ද තිබූ ආකල්පමය ස්වභාව ය ද මෙතුළින් විසද වේ.

වර්ජිල් සිය ඊනිඞ් කාව්‍යයෙන් රෝමය වර්ණනා කොට අහම්බෙන් මෙන් රාජකීය පරම්පරාව හුවා දැක්වීමට ගන්නා උත්සහයට සමානව, කාලිදාසයන් ද සූර්ය වංශයේ ශ‍්‍රී විභූතිය දක්වමින් ගුප්ත රාජ වජශයේ උතුම් බව මෙන් ම බ‍්‍රාහ්මණ සංස්කෘතියේ පුනර්ජීවයත් වර්ණනාත්මකව දක්වා තිබේ.

 ටී.එන්.එල්. ප‍්‍රවෘත්ති, ඉෂිනි වික‍්‍රමසිංහ පෙරේරා සහ මාධ්‍ය නිදහස පිළිබ`ද ඇ`දි කාටුන් ආශ‍්‍රිත විග‍්‍රහය  -  02   

1996.12.28 දින  TNL  රූපවාහිනියේ විකාශනය වූ ප‍්‍රවෘත්ති විකාශනය අරඹයා රට තුළ ආන්දෝලනාත්මක තත්ත්වයක් ඇති වූ බව නොරහසකි. එම වාර්තාකරණය තුළින් LTTE සංවිධානයේ ප‍්‍රතිරූපය වර්ධනය වී මෙරට හමුදාවේ ප‍්‍රතිරූපය වර්ධනය වී මෙරට ආරක්ෂක අංශවල ප‍්‍රතිරූපය බිඳ වැටුණු බවත්, එලෙස සිදු කිරීමෙන් මෙරට ආරක්‍ෂක අංශය හෑල්ලූ කළ බවටත් ඔවුන්ව අධෛර්යට පත් කළ බවටත් TNL නාලිකාවට හා එහි ප‍්‍රවෘත්ති අධ්‍යක්ෂිකා ඉෂිනි වික‍්‍රමසිංහ පෙරේරා මහත්මියට බොහෝ චෝදනා ආණ්ඩු පක්ෂයේ මැති ඇමතිවරුන්ගෙන් එල්ල විය.

මෙම ප‍්‍රවෘත්ති විකාශනය ත‍්‍රස්තවාදයට හිතෛෂී වූවක් ය, යන චෝදනාව එල්ල කරමින් ඉෂිනි වික‍්‍රමසිංහ මහත්මිය ත‍්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යටතේ අත්අඩංගුවට ගන්නා ලදී. මෙම සිදුවීම් සිදුවන කාලය තුළ එවකට විධායක ජනාධිපති වූ ගරු චන්ද්‍රිකා බණ්ඩාරනායක මහත්මිය විදේශ සංචාරක නිරත වෙමින් සිටියා ය.

ඇය යළි ලංකාවට පැමිණෙන විට ත‍්‍රස්තවාදය වැළැක්වීම පනත යටතේ මාධ්‍ය පාලනය කරන බවට, මාධ්‍ය නිදහස අහිමි වී ඇති බවට, ප‍්‍රකාශන නිදහස රජයේ අතකොළුවක් බවට පත්ව ඇති බවට දැඩි ලෙස චෝදනා එල්ල වන්නට විය.

මෙම කාටූනය එස්.සී.  ඕපාත විසින් අඳින ලද්දක් වන අතර චන්ද්‍රිකා මහත්මියගේ මුහුණේ ඇත්තේ ප‍්‍රසන්න පෙනුමක් නොවේ. ඇගේ ඔසරියේ බෝඩරය තුළ ”විධායක ජනාධිපති” ලෙස ලියා තිබීම උපහාසාත්මක වුව ද, ඉන් ගම්‍යමාන වන්නේ ඇයට ඇති බලය යි. ඇයගේ ශරීරය ඉතා ම විශාල ලෙස ඇඳ තිබීම තුළින් ද ඇගේ බලවත් බව පිළිබිඹු කරවයි. ඇය

 දෙ අතින් පිරිමින් දෙදෙනෙකු උස්සාගෙන සිටින අන්දම දක්වා තිබීම ද උපහාසාත්මක මෙන්ම දුටුවනම හාස්‍ය මතු කිරීමට ද හේතුවේ. පිරිමින් දෙදෙනෙකු ඔවුන්ගේ කණ් වලින් එකවර දෙඅතින් උස්සාගෙන සිටින්නට ප‍්‍රායෝගිකව මෙලොව සිටින කිසි`දු කාන්තාවකට නොහැකි ය. එහෙත් විධායක ජනාධිපති යන බලය නිසාවෙන් ඇයට එවන් යෝධ ශක්තිමයක් හිමිව ඇති බව ව්‍යංගාර්ථයෙන් විද්‍යාමාන වේ.

ඇයගේ වම්පස එවකට මාධ්‍ය ඇමති ලෙස කටයුතු කළ මංගල සමරවීර මහතා ද දකුණු පසින් එවකට ආරක්ෂක ඇමති ලෙස කටයුතු කළ අනුරුද්ධ රත්වත්තේ මහතා ද දැක්වෙයි.

TNL තුලින්  සිද්ධිය විකාශනය වූ පසු මොවුන් විසින් ප‍්‍රසිද්ධියේ වෙල්ලාලි හමුදා කඳවුර සම්බන්ධ සිද්ධිය හා පවතින යුධ වාතාවරණය පිළිබඳ ජනතාවට අදහස් ඉදිරිපත් කළ අතර, TNL නාලිකාව එවන් ප‍්‍රවෘත්තියක් පළ කරන තෙක් ම ජනතාවට යුද්ධය පිළිබඳ කිසිදු තොරතුරක් මෙම ඇමතිවරුන් විසින් ලබා දී නොතිබුණි. මෙලෙස ප‍්‍රවෘත්තයක් පළවූ පසුව වහා ජනතාව ඇමතූ මොවුන් පිළිබඳ සියල්ලන් මවිතයට පත් විය. ඒ කෙසේ වෙතත් චන්ද්‍රිකා මහත්මිය මොවුන්ගේ කණෙන් අල්ලාගෙන සිටින්නේ මාධ්‍යයට එරෙහිව කටයුතු කිරීම සඳහා ත‍්‍රස්තවාදය වැළැක්වීමේ පනත යොදා ගත්තේ ඇයි ද? යන ප‍්‍රශ්නය අසමිනි. ඔවුන්ගේ මුහුණු තුල බියට පත් වූ බවක් දැක ගත හැකි අතර ම කදුළු ද වගුරනු පෙනේ. එතුළ යම් උපහාසයක් ගම්‍ය කරවන්නට  ඕපාත සිය කාටූනය තුළින් සමත්ව ඇත. මොවුන් දෙදෙනාගේ දෙකණින් ඔසවා ගෙන, සොලවන බව ඔවුන් වටා දක්වා ඇති රේඛා තුළින් ගම්‍ය වේ.

මාධ්‍ය ඇමති ලෙස කටයුතු කරනු ලබන මංගල සමරවීර ආරක්‍ෂක නිල ඇඳුමක් හැ`ද බස්තමක් අතතැව සිටිනු දැක්වීම හාස්‍යයකි. ඔහුගේ අතින් එම බස්තම ගිලිහෙන බවක් දක්නට ලැබෙන අතර විධායක ජනාධිපතිකම කෙතරම් බලවන්ත වූවක් ද යන්නත්, කාන්තාවකගේ ගෝරනාඩුව හමුවේ පිරිමින් කෙතරම් බියට පත්වන්නේ ද යන්නත් මෙම කාටූනය තුළින් උපහාසයට නඟා ඇත. එපමණක් ද නොව මෙතරම් දැවැන්ත පුරුෂ චරිත ඉතා කුඩාවට ඇඳ තිබීමද උපහාසනාත්මක ය.  ආරක්ෂක ඇමති ලෙස කටයුතු කරන අනුරුද්ධ රත්වත්තේ ද ආරක්ෂක ඇඳුමක් පැළඳ සිටින අතර ඔහුගේ හිස පළදින තොප්පිය අතෙහි වෙයි. එතුළින් චන්ද්‍රිකා මැතිණියට ඇති පක්‍ෂපාතීත්වය විධායක ජනාධිපති බලසම්පන්න භාවය පිළිබඳ ඔවුන් තුළ ඇති වන්දිභට්ට දුර්වල මානසිකත්වය ද විද්‍යාමාන වේ.

මේ සියලූ සිදුවීම් දෙස ජනෙල් කවුළුවකින් එහා හිඳිමින් දැක්ක ද, නොදැක්කාසේ සිටින්නේ, හිටපු මාධ්‍ය ඇමති ධර්මසිරි සේනානායක මහතා ය. එතුළින් ද විද්‍යාමාන වන්නේ ,

ජනාධිපතිනිය මෙලෙස කණෙන් ඇල්ලූව ද ඉන් එහා කිසිදු ආන්ත‍්‍රාවක් ඇගෙන් සිදු නොවන නිසා මෙය එතරම් ගණන් නොගත යුත්තක් නොවන්නේ ද?

ප‍්‍රකාශන නිදහස , මාධ්‍ය නිදහස යන්නෙහි සැබෑ ස්වරූපද මෙයයි. එය රජයේ, ඔවුන්ගේ වන්දිභට්ටයන්ගේ තෝතැන්නක් මිස, පුරාජේරු කියමින් පෙන්වාලන තරම් විසිතුරු නිදහසක් හෝ අයිතියක් මාධ්‍යයට නොමැත.

සැනසීම

වර්තමාන ආර්ථික වපසරිය තුළ මිනිසා මුදල් පසුපස හඹා යන යන්ත‍්‍ර බවට පත් ව ඇත. මිනිසා විසින් මිනිසාගේ ම විනාශය කෙරෙහි අර අදින ලීලාවක් එ තුළ විද්‍යාමාන වේ. මව හා පියා යන දෙදෙනා ට රැකියාමය ගැටළු මත අධික ලෙස කාර්ය බහුල වීම තුළ ඔවුන්ගේ දරුවන් හදා වඩා ගන්නේ අත්තම්මා  හෝ සීයා ය. එසේ නැතහොත්, නිවසේ මෙහෙකාරිය යි. බොහෝ නාගරික සමාජ වටපිටාවන් තුළ කුඩා දරුවන් රැක බලා ගන්නේ වැටුපක් මත රැඳී සිටන කාන්තාවන් ය. එසේ නැතහොත් දිවා සුරැකුම් මධ්‍යස්ථාන වල ය. අම්මා පිසින ලද කිරි හොද්දක් සම`ග බත් කටක්, අම්මාගේ අතින් ම, හුරතල් වෙවී  කන්නට මහා මන්දිර වල දරුවන් පිං කර නැති හැඩ ය. කුඩා ලෑලි හෝ වරිච්චි නිවසේ ජීවිතය ගැටගසා ගන්නට ඉමහත් තැතක් දරණ ගැමි මවක ට දාව උපන් පුංචි එකාට නම්, අම්මාගේ සෙනෙහස අඩුවක් නැත. ගම පුරා ඇවිද ඇවිද, නොයෙක් රස කථා කියවමින් ගහකොළ, සතා - සිව්පාවන්  පෙන්වමින් ඈ තම පුංචි පැටියා ට බත් ගුලි කිහිපයක් මුව තුළට රිංගවයි. එහෙත්, නාගරික සමාජයේ ධනපතීන්ට දාව උපන් පැටවුන් ට එවන් සෞඛ්‍යමය අත්දැකීම් නම් නැත. කොන්ක‍්‍රීට් බිත්ති අතර නොයෙක් පාට සායම් තවරවා විවිධ මාදිලියේ විදුලි බුබුළු, ගෘහ භාණ්ඩ හා පොළව මත අල්වා ඇති දිස්නය න`ගන වීදුරු කැට හැරුණුකොට ඔවුන්ට දකින්න ට ඇත්තේ නිවස වට කර ඇති දැවැන්ත තාප්පය පමණකි. ඔවුන් මෙන් ම ඔවුන්ගේ සමස්ත ජීවිතය ම ද එකී පවුර තුළ ගාල්වී ඇත.

වැටුපකට දරුවන් බලා ගන්නා කතකට වැදූ මවුට මෙන් දරුවන් කෙරෙහි ආදරයක් සෙනෙහසක් ඇත්තේ නම්, එය ආශ්චර්්‍යයකි. හෙට හිරු පායනවා සත්‍යයක් නම්, එය නම් කිසි දින සිදු නොවන්නකි. මා තුළින් ජන්මය ලබන පැටියා ට මා තරම් ම මගේ ම මෑණියන් ට වත් ආදරය කළ නොහැකි බව යි.  මගේ තර්කය වන්නේ. ඒ කෙසේ වෙතත් සිල්ලර මව් සෙනෙහසකින් දරුවා තුළ කුමන චමත්කාරයක් ජනිත කර වේද? මිත්තනියක ට හෝ සීයා කෙනෙකුට ”මව- පියා” යන භූමිකාව කිසිම විටෙක 100% ක් ම සාර්ථක කරගත නොහැක. මන්ද යත්, ඔවුන් ජීවිතය තුළ ගතකරනුයේ විවේකීව, නිස්කලංක ව සිටිය යුතු සැඳෑ සමය වීම නිසා ය. එහෙයෙින් ඔවුන් ට කුඩාවුන් සම`ග ඔට්ටු වීම ට වාරු නොහේ. නූතන කාර්්‍යය බහුල ජීවන රටාව තුළ, පුංචි දරුවා අතිශය හුදෙකලා මට්ටමක ට පත් වී ඇත.

තව ද සැමියා හා බිරිඳ යන ස්වර්ණමය බන්ධනයන් පවා විසිරී ගොස් ය. සමාජ පරිණාමය සම`ග අප ද අළුත් විය යුතු ය. ඒ හා සමාන්තර ව ගමන් කළ යුතු ද වේ. එහෙත්, අපට අපව ම අහිමි ලොවක් තුළ  තව කොපමණ කැඹිරුව ද ඉන් ඵලක් වේවි ද?  බිරිඳ සේවා අවසන් වී නිවසට පැමිණෙන විට, සැමියා රාජකාරියේ ය. සැමියා ට ද මේ තත්ත්වය එසේ ම ය. සැමියා හා බිරිඳ යන සංකල්ප වලට ලං වීම, සුහද බව නිරන්තර ස්පර්ශය තිබිය යුතුය.

 එසේ  නොවුණ කල එකී බැඳිම් බිඳි යා හැක.  එ තුළ ඔවුන් තුළ වූ සැනසීම ඔවුන්ගෙන් දුරස් කරවන ප‍්‍රබල කාරණවන් ගැබ් ව පවතී. මෙය දරුණු සමාජමය ඛේදවාචකයන් හි මූලාරම්භය ද වේ. එමෙන් ම ඥාති හිතමිතුරන්වත් නොහඳුනන තාලෙන් ජීවත් වීමටද මෙකී ධනවාදී සමාජ ම ය.  විපරියාසය තුළ ඇති නව ප‍්‍රවණතාවයකි. හුදකලාමය ජීවිත තුළ කුඩා කල සිටම ජීවත් වීමට දැඩි ලෙස හුරුවූ පිරිස් වැඩිවියට පත්වූ විට එකී හුදකලාව අසීමිතව බලාපොරොත්තු වෙති. එහෙයින්, ඥාතීන්  බැහැදැකීම ට හෝ ඥාතීන්ගේ ආගමනය කිසි විටෙකත් ඔවුන් ට ප‍්‍රීතියක් ගෙන නො ආහ.

නෑදෑ  ගෙදරකට ගොඩ වීම මහත් ලෙසට නිදහස අහිමි වන තීරණයකැයි ද, ඥාතීන් - හිතමිතුරන් තම නිවසට  මොහොතක ට හෝ ගොඩ වීම ද, මහා දරුණු වසංගතයක් බෝවන කාරණාවක් සේ පිළිකුල් කරති. සමාජ සංස්ථාවක් සමතුලිත ලෙස ඉදිරියට පවත්වාගෙන යාම ට සමාජමය සබඳතාවන් නිසි පරිදි සිදුවිය යුතු ය. මාමා- නැන්දා, බාප්පා- පුංචි නොහඳුනන සමාජයක අනාගත මානවීය බන්ධයන් කවර  ලෙස පවතීවි ද?

අද වන විට, බටහිර ලෝකයේ රටවල් ආගම දහම වෙත ඇදී ඒම ශ‍්‍රීඝ‍්‍රයෙන් සිදුවේ. ඔවුන් සිය ධනවාදී ආර්ථිකය පසුපස හඹා ගොස් දැඩි සේ ගිලන් වී ඇති සෙයකි. ලාංකේය සමාජයට තමා පෙළෙන්නා වූ  ගිලන් බව පිළිබඳ නිසි අවබෝධයක් නැතිවා සේ පෙනේ.

මානසික වශයෙන් මෙන් ම ශාරීරික වශයෙන් ද මිනිසා ගිලන් වී ඇත. එකී ගිලන් බවින් අත්මිදීම උදෙසා කොපමණ ඖෂධ ගත්තද ඉන් සම්පූර්ණ සුවය නොලැබේ. ජීවිතය තුළ අප නොදන්නවා වූවාට ඖෂධ වලින් ලබන සුවයට වඩා අධ්‍යාත්මික පවිත‍්‍රත්වය තුළින් අත්පත් කරගත හැකි සුවය අති මහත් ය. LCD, LED යැයි නම් දරණ, අධික මූල්‍යමය වටිනාකම් දරණ, යාන්ත‍්‍රික රූප පෙට්ටිය දෙස කෙතරම් බලා සිටියත් ඉන් පූර්ණ සැනසීමක් ඇති නොවේ. එතුළින් සිදුවන්නේ මනස තවත්  දූෂ්‍ය වීමකි.

එහෙත්, අප මහා තථාගතයාණන් වහන්සේගේ ස්පර්ශය ලද්දා යැයි සැලකෙන ඇසතු බෝ රුකේ ශාඛා වහන්සේ නමකගේ එක් පලා පැහැති පත‍්‍රයක් දෙස බලා හිඳීම තුළ අසීමාන්තික සැනසීමක් උදා වේ. බෝ පත‍්‍ර වල පවතින සුවපත් කරවීමේ ගුණය මත, මේ වන විට වෛද්‍ය විද්‍යානුකූලව සුවකළ නොහැකි රෝගීන් පවා සුවපත් වී ඇති බවට තොරතුරු සැලවී තිබේ. ජීවිතයේ සුවය යනු, භවභෝග සම්පත් නොව, අධ්‍යාත්මික සන්තුෂ්ටිය යි.

බුදුන් වහන්සේ මෙලොව පහල වූ උදාරතම දාර්ශනිකයා වන සේක. උන්වහන්සේගේ අප‍්‍රමාණ ගුණ  කදම්බය තුළින් අපට අප අභ්‍යන්තරයේ අංශුවක් තරම්වත් ප‍්‍රමාණයක් ජනිත කරවා ගත හැකි නම්, ඔහුයි මෙලොව වටිනා ධනයේ හිමිකරුවා වන්නේ. බුදුරජාණන් වහන්සේ පැවසූ පරිදි ”ආරෝග්‍යා පරමා ලාභා” වේ. නිරෝගීකම ජීවිතයේ ලබන උතුම් ම ලාභය යි. ”සන්තුට්ඨි පරමං ධනං”. ”සතුට උතුම් ම ධනය වේ”. මේ අනුව, ලෝකයේ අති ශ්‍රේෂ්ඨතමයාණන් වහන්සේ වදාළේ ද මිනිසා සතු උතුම් ම ලාභය හා ධනය වන්නේ නිරෝගිකම හා සතුට බවයි. එකී නිරෝගීකම, ආගම - දහම තුළ මනාසේ පිළිවෙත් සැපිරීම මත සාක්ෂාත් වනු ඇත. එමෙන් ම එකී අධ්‍යාත්මික සැනසීම හරහා පැමිණෙන සියලූ දුක් දොම්නස් පැණි රස සේ මිහිරි වනු ඇත.

මෙම ඡයාරූපය ඉතාම කලාත්මක මෙන්ම ගුණාත්මක අතින් ද ඉහළ තලයක පවතින්නක් වන අතර වර්ණමය සබැඳියාව හා ආලෝකමය විහිදී යාම තුළින්, රූපමය ගුණය වඩා තීව‍්‍ර කර ඇති බැව් පෙනේ.

රූපය තුළ දැක්වෙන කුඩා හිමිනම තුළින් ඡුායාරුපයට මනා සජීවී බවක් ඇති කර ඇති අතර එතුළින්   ඡයාරූපමය වටිනාකම ඉහළ ගොස් තිබේ.  කුඩා හිමි නම කුටියේ කෙළවරකට වී, දැඩිසේ අධ්‍යාත්මය සරසවාලන, බුද්ධාලම්භන ප‍්‍රීතිය වඩවන, හදවත තුළ සැනසීම ජනිත කරවන, බෞද්ධ ඉගැන්වීම් සහිත බෞද්ධාගමේ ස්වර්ණමය ග‍්‍රන්ථයක් පරිශීලනය කරනවා යැයි පෙනේ. මෙකී ඡුායාරූපය, දහවල් දැඩි අව් රශ්මියක් පවතින අවස්ථාවක ලබා ගන්නට ඇතැයි කාමරය තුළට ආලෝකය පැමිණ ඇති සිදුරු තුළින් දිස්වේ. කුටිය තුළ ආලෝකය ලැබෙන කුඩා කුටීර සහිත කවුළු 02ක් පෙනෙන අතර එක් කවුළුවකින් ඉතාම පැහැදිලිව සිදුරු ඔස්සේ ආලෝක ධාරාවන් කුටිය තුළට රේඛාමය හැඩයක් සමග ඇතුළු වේ. ඉන් එක් ආලෝක ධාරාවක් ඍජුවම කුඩා හිමියන් පරිශීලනය කරමින් සිටින ග‍්‍රන්ථය මතට එල්ල වී තිබේ. ඒ අනුව එකී ග‍්‍රන්ථය තුළින් සැබෑව ට ම ජීවිතාලෝකය ලබා දෙන බවට එය කදිම සාක්‍ෂියක් ද වේ. එම ආලෝක ධාරාව අනෙක් ආලෝක ධාරාවන් ට සාපේක්‍ෂව, ඉතා පළල් පැතිරුණු හා තියුණු ස්වභාවයක් ද ගනී. එමෙන් ම  හිමිනම අසල බිත්තියේ පැමිණෙන ආලෝක ධාරාවන්ගේ සලකුණු 03ක් ඉතාම පැහැදිලිව දිස්වන අතර එතුළින් බුද්ධ, ධම්ම, සංඝ යන ත‍්‍රිවිධ රත්නයේ ශාන්තිය, හිමිනම වෙත ලැබෙන බවට ඉඟි පළ වීමකැ යි සිතේ. එමෙන් ම හිමිනම ට ඉදිරියෙන් පැහැදිලිව පෙනෙන ආලෝක ධාරාව නිසාවෙන්, උන්වහන්සේ අධ්‍යාත්මික සුවය සාක්ෂාත් කරගැනීමේ සුමධුර ආලෝකයට පිළිපන් බව විද්‍යාමාන වේ. එනම්, උන්වහන්සේ එකී නිවන නැමැති ආලෝකමය පවුර තුළට ඇතුල් වී ඇති බවයි. කුටියේ දිස්වන ප‍්‍රධාන කවුළු 02හි ම කුඩා සිදුරු අභියස ට යාම සඳහා, උස් පඩි පේළි දැකගත හැකි ය. එතුළින් නිවන නැමැති විමුක්තිය සාක්‍ෂාත් කරගනු සඳහා, බොහෝ බාධක විඳගනිමින් තම මනස, මනාසේ දියුණු කරගත යුතු බවක් හැඟවේ. එමෙන් ම කුඩා භික්‍ෂුවගේ හිස වටා යම් ආවරණයක් හැඳ තිබීම තුළින්, බාහිර ලෝකය සම`ග ඇලීම්- ගැලීම් තුළින් අත්මිදීම, ඈත්වීම සඳහා මානසික පවුරක්  සකස් කරගත් බවක් දිස්වේ. කුඩා හිමිනම සිටගෙන සිටීමත්, මනා සංයමයකින් ග‍්‍රන්ථය වෙත දෑස් යොමුකරගෙන සිටීමත් තුළින් බාධක හමුවේ නොසැලෙන ගුණය හා අකම්පිත බව විද්‍යාමාන වේ.

කුටිය අවට සකස් වී ඇති අඳුරු අවකාශ පරාසයන්, ආලෝකමය පරාසයන් ට වඩා අඩු බවක් දිස්වන අතර, එ තුළින් ද මනස යහපතට වඩා අයහපත කෙරෙහි යොමුවීම ට සකස් වී ඇති ලෞකික ලෝකය  පිළිබඳ නිරූපණය වන අතර ලෝකෝත්තර සුවය තනා ගැනීමේ ඇති අසීරුතාව ගම්‍ය කරවයි. ගුරු පැහැති කුටිය තුළ, තද මෙරුන් පැහැ සිවුර තුළින් ජීවිතයේ නිසරු බව ද හිමිනම අතැති ග‍්‍රන්ථයේ  පිටකවරයේ ඇති වර්ණමය සුසංයෝගය තුළින් ”නිර්වාණය” සතු අපූර්ව ශෝභාමත් මිහිරියාව පිළිබඳ ව ද විද්‍යාමාන වේ.